آیواک – گزارش تکمیلی: مهوش ثابت شهریاری، شاعر و آموزگار بهایی هفتاد‌ساله و برنده‌ی جایزه‌ی «نویسنده‌ی دلیر» انجمن قلم بریتانیا، که برای دومین بار به تحمل ده‌سال حبس محکوم شده‌ست؛ بنا به شهادت‌نامه‌ی جدید نرگس محمدی، کنش‌گر مدنی از زندان، تحت شکنجه‌های روانی و جسمانی قرار گرفته و پنج ماه را در سلول‌های انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوین گذرانده‌ست. این شرایط به شهادت نرگس محمدی، مشکلات و آسیب‌های جدی‌ای متوجه خانم ثابت کرده؛ نرگس محمدی، محکومیت دوباره‌ی ده‌سال حبس خانم ثابت را فاقد دلیل و مدرک قانونی دانسته، و آن را در راستای سیاست‌های نظام براساس دروغ و فریب‌کاری، عنوان کرده‌ست. بنا به این شهادت، که در واکنش به ادعاهای کذب وزیر فعلی امور خارجه‌ی رژیم در سفر دیپلماتیک اخیرش درباره‌ی وضعیت زندانیانی سیاسی منتشر شده، طی چندماه گذشته، بازداشت‌شدگانی را به بند زنان زندان اوین آورده‌اند که مورد تعرض جنسی فیزیکی و شکنجهی فیزیکی قرار گرفته‌اند که سایر زندانیان شاهد آثار شکنجهی جسمی برجای‌مانده بر تن آن‌ها بوده‌اند
مهوش ثابت شهریاری، بار نخست در اسفند ۱۳۸۶، تقریباً هم‌زمان با شش تن دیگر از اعضای رهبری سازمان «یاران ایران» دستگیر شده بود. این هفت تن به «جاسوسی برای اسرائیل»، «توهین به مقدسات» و «تبلیغ علیه نظام» متهم و به بیست‌سال زندان محکوم شدند که در دادگاه تجدیدنظر محکومیت آن‌ها به ده‌سال زندان کاهش یافت؛ او در شهریور ۱۳۹۶ پس از گذراندن دوران محکومیتش، آزاد شد. این شهروند بهایی، برای دومین بار روز یک‌شنبه ۹ مردادماه سال جاری، هم‌زمان با فریبا کمال‌آبادی و تعدادی دیگر از شهروندان بهائی در شهرهای مختلف کشور طی موج بازداشت شهروندان بهایی توسط نیروهای امنیتی بازداشت می‌شود؛ او پس از بازداشت به زندان اوین منتقل شده، بعد و تا تاریخ ۱۳ دی‌ماه در سلول انفرادی نگه‌داری می‌شده‌ست؛ نهایتاً طبق گزارش دفتر «جامعه‌ی جهانی بهائی» در سازمان ملل متحد، او و فریبا کمال‌آبادی در تاریخ ۲۰ آذرماه ۱۴۰۱ «برای دومین بار به حکم بی‌رحمانه‌ی ۱۰ سال حبس محکوم شده‌اند».
این حکم توسط شعبه‌ی ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری صادر می‌شود؛ براساس کیفرخواستی که پیشتر توسط دادسرای عمومی و انقلاب ناحیه‌ی ۳۳ تهران صادر شد، او به «اداره‌ی جمعیت تحت عنوان فرقه‌ی انحرافی ضاله با هدف برهم‌زدن امنیت کشور» متهم شده‌ست؛ به گفته‌ی فرزندش، نگار ثابت، او صدوشصت روز در انفرادی به‌سر برده و دادگاه تجدید نظرش نیز به بهانه‌ی کامل‌نبودن مدارک برگزار نشده‌ست. او درحالی حبس ده‌ساله را تحمل می‌کند که نامه‌ی عدم تحمل کیفر دارد و به‌علت بیماری سل استخوانی و آرتروز دچار درد مداوم است؛ در چنین شرایطی، به سبب شمار بسیار زنان دستگیر شده و نبود جای کافی، مدت‌ها ناچار به خوابیدن در حالت نشسته شده‌ست؛ گفتنی‌ست که در سال ۲۰۱۷ نیز این شاعر از «انجمن قلم بریتانیا» جایزه‌ی «نویسنده‌ی دلیر» را برای سروده‌های‌اش دریافت کرد؛ این اشعار سروده‌های نخستین دوره‌ی محکومیت خانم ثابت است که به خارج زندان راه یافت و به انگلیسی ترجمه شد.
