آیواک – یاسر اسکندری، خواننده و مدرس ردیف ملی آواز ایرانی برای دومین‌بار، توسط نیروهای حکومتی در بابل و با ضرب‌وشتم بازداشت شد. برخی منابع خبری، تاریخ بازداشت این خواننده را ۱۹ فروردین ۱۴۰۲ و دلیل بازداشت او را هم‌راهی با خانواده جان‌باختگان «قیام ژینا» و اجرای آواز در مراسم بزرگ‌داشت آن‌ها عنوان کرده‌اند؛ گفتنی‌ست که او تنها چهره‌ی بازداشتی از جامعه‌ی موسیقی ایران در اعتراضات جاری ایران نیست و طی این قیام، خبر بازداشت شمار فراوانی از اهل موسیقی رسانه‌ای شده بوده‌ست، نظیر نوید افغه، تنبک‌نواز سرشناس و برجسته‌ی اهل شیراز، بابک جهانبخش، شروین حاجی‌پور، هردو خوانندهی پاپ، محمدمتین جعفری، نوازندهی گیتار، رضا جودکی، آهنگ‌ساز، سعید فیضی، نوازندهی نی و آهنگ‌ساز، مهدی سوفالی، ورزشی‌نویس، تولیدکننده‌ی موسیقی و مشاور هنری، محسن حق‌شناس، خوانندهی پاپ و مدرس موسیقی، سپهر گرشاسبی، مدیر اجرایی گروه موسیقی چارتار، هادی سپهری، موسیقیدان و مدیر آموزشگاه موسیقی، مسعود برآبادی، دانشآموخته‌‌ی موسیقی، نوازنده و مدرس این رشته‌ی هنری، عباس محمودی‌نژاد، از عضای گروه موسیقی مینور بیت‌باکس، میلاد سلطانی، دانشجوی هنر و هنرمند عرصه‌ی موسیقی، محمود میرزایی، آهنگ‌ساز و رهبر ارکستر، و به‌شکلی نظرگیر، فهرستی بلند از اهل موسیقی «بیرون از مرکز»، به‌ویژه، از میان هنرمندان مردمی و محبوب، نظیر شاهو حسینی، خوانندهی اهل پاوه، فرشاد رستمی، موسیقیدان سنتی و پیروی آیین یاری، خبات فدایی، شاعر و هنرمند محبوب و مردمی موسیقی، فعال کارگری و مدنی کُرد، فیروز میرانی، هنرمند عرصه‌ی موسیقی و اهل پاوه که از ناحیه‌ی چشم با شلیک گلوله‌ی ساچمه‌ای آسیب جدی می‌بیند، سعید فیضی، موسیقیدان کُرد، امیررضا صالحی‌‌‌نیا ، موسیقیدان و دانشجوی اهل آبادان، جواد آصفی، میلاد حسن‌زاده، خواننده، خوانندهی اهل سمیرم، آران صمیمی، دانشجوی موسیقی در گیلان، ، کریم محمدی، معلم موسیقی و زبان آلمانی، مترجم، و شاعر از لاهیجان، و نیز در میان جامعه‌ی بهائی (به‌اصطلاح، اقلیت دینی)، آیدا راستی، هنرمند و نوازندهی بهائی، المیرا رحمانی، هنرمند و نوازندهی بهایی ساکن اصفهان با سابقه‌ی نوازندگی در ارکستر موسیقی ملی و ارکستر فیلارمونیک اصفهان، پویا امری، نوازندهی باسابقه‌ی پیانو، مدرس تئوری موسیقی، و شهروند بهائی ساکن گرگان (که به‌همراه همسرش، نفیسا سعادتیار بازداشت شد)؛ افزون‌براین، برخی از چهره‌های موسیقی بازداشتی کماکان در عین بلاتکلیفی و در وضعیتی شدیداً نگران‌کننده در زندان به‌سر می‌برند، نظیر توماج صالحی و سامان یاسین، دو خوانندهی رپ اعتراضی، که درباره‌ی اولی به‌تازگی، در تاریخ ۲۵ فروردین سال جاری، خبری در شبکه‌های مجازی منتشر شد دایر بر این‌که به‌رغم مصدومیت‌های ناشی از شکنجه‌ی جسمی شدید، از اقدامات درمانی او جلوگیری می‌شود، و دومی هم نه‌تنها یک‌بار تا پای اعدام رفته بود، بلکه به‌خاطر شکستگی بینی ناشی از شکنجه به اقدامات درمانی جدی و فوری نیاز داشت، و نیز هادی (عباس) میرزایی، هنرمند، کارشناس برق قدرت از دانشگاه شهید بهشتی، کارشناس ارشد موسیقی از دانشگاه هنر، و کارشناس تمبر که ۴ ماه است در عین بلاتکلیفی در زندان به‌سر می‌برد و اخیراً خبر آمده ضمن انتقال به زندان اوین، دیگربار، به سلول انفرادی انتقال یافته‌ست؛ فهرستی که بی‌شک کاستی‌‌های فراوانی دارد و زمانی که هنرمندان دیگر عرصه‌های هنری و فرهنگی، نظیر ادبیات، سینما، تئاتر، و هنرهای تجسمی نیز به آن افزوده شود، چشم‌اندازی جز سرکوب و برخورد امنیتی فراگیر رژیم با تمامیّت هنر مستقل، خاصه با هدف‌گیریِ هرچه شدیدترِ «اقلیت‌ها»، را به دست نمی‌دهد.
